Κυριακή πρωί
ενός χειμώνα που αρχίζει να δείχνει τα πρώτα του σημάδια
μία χώρα παγωμένη από την έλευση των νέων «σωτήρων»
ένας φόβος που σφίγγει τις ψυχές, καθώς το σκοτάδι γίνεται όλο και πιο πυκνό…
πάρτε βαθιά ανάσα
το σκοτάδι είναι πάντα πιο πυκνό λίγο πριν ξημερώσει
μέσα σ’όλο αυτό το αντίξοο κλίμα, έχω εκτός από φόβο και μια περιέργεια για το παρακάτω
καλημέρα knowdame
Όλοι έχουμε περιέργεια για το παρακάτω καλή μου και παρακολουθούμε με ανάμεικτα συναισθήματα.
Αν υπάρχει κάτι ευχάριστο σε αυτή τη διαδικασία, είναι ότι στη πορεία ανακαλύπτουμε και άλλους εξίσου περίεργους 🙂
Καλημερούδια! Να ‘σαι καλά! να συνεχίζεις να μας θυμίζεις το μέλλον μας
Καλημέρα knowdame!
Νομίζω πως βρήκα τον τρόπο να τον αντέξουμε αυτό το χειμώνα..
Καλημέρα silent!
Ευχαριστώ για το δωράκι! Φιλάκια στο Νικόλα!
(σας παρακολουθώ, αλλά ως συνήθως το κάνω σιωπηλή)
..Δεν μου έχουν μείνει και δόντια για να σφίξω και να τρίξω με τέτοιο κρύο καλή μου…
τι τις θέλεις τέτοιες κουβέντες 😉
Αγαπητέ Παπούλη, είναι μέρες τώρα που δεν ξέρω τι να σου απαντήσω. Σε είδα πόσο «φαρμακωμένος» είσαι και στο φετινό ποστ για το Πολυτεχνείο. Με αφορμή μία φράση από το περισυνό σου ποστ, θα επιχειρήσω να πω μερικά πραγματάκια.
Καθώς πλησιάζουμε στο πλήρες αδιέξοδο και σε μία κατάρρευση του παγκόσμιου συστήματος έτσι όπως διαμορφώθηκε τους τελευταίους αιώνες, όσοι διάλεξαν να νικήσουν τον εαυτούλη τους αντί να ριχθούν στο κυνήγι κενών στόχων, θα οδηγήσουν την ανθρωπότητα στο επόμενο σκαλοπάτι, γιατί στο υπάρχον δε μας μένει πολύ μέλλον.
Γι’ αυτό καλέ μου μη πικραίνεσαι και μην αναλαμβάνεις περισσότερες ευθύνες από όσες σου αναλογούν. Να είσαι πάντα καλά και να ζεις την κάθε σου στιγμή όσο πιο γεμάτα γίνεται, για να σκορπάς και στους γύρω σου τη χαρά που έχεις μέσα σου, αλλά την ξεχνάς